نیکلای واسیلویچ گوگول نویسندهٔ بزرگ روسی, متولد یکی از شهرهای مرکزی اکراین است. او درامنویسی
طنزپرداز بود و بنیانگذار مقولاتی در ادبیات روسیه بود که به نقد
واقعگرایانه معروف شد. انتشار رمان «نفوس مُرده» در ۱۸۴۲ او را به اوج شهرت
رساند. آنچه نثر گوگول را در میان سایر آثار منثور بارز میسازد بازیهای
زبانی اوست که به عنوان یکی از شگردهایش در نویسندگی محسوب میشود. گوگول
اواخر عمرش تحت تأثیر کشیشی متعصب، پدر کنستانتینفسکی، قرار گرفت و
دنبالهی نفوس مُرده را سوزاند؛ آنهم فقط ده روز پیش از مرگش. او در ۴
مارس ۱۸۵۲ در آستانهی جنون درگذشت.گوگول داستانهای کوتاه واقع گرایانه
مینوشت و داستان «شنل» او را آغازگر سبک واقع گرایی دانستهاند و اشارهٔ
داستایوسکی به داستان «شنل» او ناظر به همین معناست که "همه ی ما از زیر
شنل گوگول بیرون آمدهایم!"